Uczennica obecnie VI klasy posiada orzeczenie o niepełnosprawności sprzężonej ze względu na słaby wzrok i słaby słuch. Ponieważ orzeczenie nie zawiera konkretnego wskazania o potrzebie zwolnienia z nauki drugiego języka, zastanawiam się, jak powinno z mojej strony wyglądać to w przyszłym roku. Czy mam wymagać nowego orzeczenia, czy wystarczy wniosek rodziców, a może pozwolić uczennicy na naukę drugiego języka?

Warunki zwolnienia ucznia z jednego z języków obcych określone są w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 10 czerwca 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy w szkołach publicznych (Dz.U. z 2015 r., poz. 843) oraz w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 3 sierpnia 2017 r. w sprawie oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy w szkołach publicznych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1534). Z dokumentów tych wynika, że dyrektor szkoły zwalnia z nauki drugiego języka obcego ucznia albo na wniosek jego rodziców lub opiekunów prawnych, albo na podstawie opinii poradni psychologiczno-pedagogicznej. Zwolnienie następuje na okres etapu edukacyjnego i dotyczy uczniów z:
• wadą słuchu,
• głęboką dysleksją rozwojową,
• afazją,
• niepełnosprawnościami sprzężonymi lub
• autyzmem, w tym z zespołem Aspergera.
W przedstawionej sytuacji uczennica legitymuje się orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego ze względu na niepełnosprawność sprzężoną. Z racji tego, że uczennica taki dokument posiada, wystarczy wniosek rodziców i zwolnienie jej z drugiego języka, oczywiście jeżeli dyrektor uznaje to za zasadne.