Pracownik był zatrudniony od 15.10.1981 r. do 31.03.1987 r. oraz od 01.09.1988 r. do 08.04.1990 r. na stanowisku palacza centralnego ogrzewania. W sezonie zimowym pracował jako palacz c.o. natomiast w sezonie letnim wykonywał obowiązki konserwatora. Czy za okres zimowy za ww. lata można zaliczyć pracę w szczególnych warunkach na podstawie Wykazu A Dział XIV pkt. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. (Dz.U. Nr 8 poz. 43) oraz Załącznik Nr 4 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 02.08.2005 r. (Dz.U. Nr 146 poz. 1222)

Nie można udzielić odpowiedzi na powyższe pytanie, ponieważ nie podano, przy jakich konkretnie urządzeniach pracownik wykonywał pracę jako palacz c.o. Zgodnie z § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43), praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Takie okresy pracy stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach lub w świadectwie pracy. Jednocześnie wykaz A dział XIV ww. rozporządzenia do pracy w szczególnych warunkach zalicza prace niezautomatyzowane palaczy i rusztowych kotłów parowych lub wodnych typu przemysłowego. Do pracy w szczególnych warunkach nie zalicza się natomiast prac nie zautomatyzowanych palaczy kotłów grzewczych. W uzasadnieniu wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 10.01.2018 r., III AUa 612/17 (http://orzeczenia.bialystok.sa.gov.pl/content/$N/150500000001521_III_AUa_000612_2017_Uz_2018-01-10_001) wskazano, że zgodnie z Polską Normą, która określa pojęcie kotłów grzewczych oraz ich parametry, kotły grzewcze są to urządzenia z paleniskiem przeznaczone do wytwarzania pary lub podgrzania wody ciepłem, wywiązującym się w procesie spalania paliwa, którego moc nie przekracza 1 MW, przy czym w kotłach wodnych temperatura wody na wylocie nie przekracza 115°C, a w kotłach parowych ciśnienie pary nie przekracza 70 kPa (około 0,7 atm). Z kolei Polska Norma nie definiuje kotłów przemysłowych, ale sąd wskazał, że pojęcie to objaśnia stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Pracy, Płac i Spraw Socjalnych wyrażone w piśmie z 14.11.1985 r. skierowanym do podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej, w świetle którego jako niezautomatyzowane kotły parowe lub wodne typu przemysłowego należy rozumieć urządzenia z paleniskiem przeznaczone do wytwarzania pary lub podgrzania wody ciepłem wywiązującym się w procesie spalania paliwa, których moc przekracza 1 MW, przy czym w kotłach wodnych temperatura wody na wylocie przekracza 115°C, a w kotłach parowych ciśnienie pary przekracza 70 kPa (około 0,7 at.). Podaną powyżej definicję kotłów przemysłowych należy rozumieć jako te, które nie spełniają definicji kotłów grzewczych. Pracodawca sam musi sklasyfikować kotły obsługiwane przez palacza, aby stwierdzić, czy palacz pracował w szczególnych warunkach przy niezautomatyzowanych kotłach parowych lub wodnych typu przemysłowego. W razie wątpliwości co do klasyfikacji kotłów obsługiwanych przez palacza należy zasięgnąć informacji eksperta posiadającego fachową wiedzę co do rodzajów kotłów znajdujących się w szkole w okresach zatrudnienia palacza.