Uczeń jest upośledzony w stopniu lekkim i dotknięty niepełnosprawnością ruchową – czyli ma niepełnosprawność sprzężoną. Poradnia psychologiczno-pedagogiczna zaleciła prowadzić dla niego co najmniej trzy formy terapii. Zaopiniowała jednocześnie, że dziecko może realizować obowiązek szkolny w szkole ogólnodostępnej. Z analizy znanych mi przepisów wynika, że dyrektor może zarządzić jedynie dwie godziny zajęć rewalidacyjnych, a dziecku potrzebne są trzy godziny. Prowadzący nie wyraża zgody na tę trzecią godzinę, podpierając się ramówką. Czy jest podstawa prawna dla przyznania uczniowi ze sprzężoną niepełnosprawnością więcej niż dwóch godzin zajęć rewalidacyjnych w tygodniu?

Podstawą prawną dla organizacji zajęć rewalidacyjnych dla uczniów z niepełnosprawnością są obecnie dwa akty prawne: rozporządzenie w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych z 2002 i 2012 r. Starsze rozporządzenie obowiązuje obecnie jedynie w klasach III i VI szkoły podstawowej, III klasie gimnazjum i szkoły ponadgimnazjalnej. W pozostałych klasach obowiązują nowe przepisy.Należy zagwarantować minimalny wymiar godzin zajęć rewalidacyjnych

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych z 2012 r. ramowy plan nauczania określa minimalny wymiar godzin zajęć rewalidacyjnych dla uczniów niepełnosprawnych na danym etapie edukacyjnym. Wcześniejsze rozporządzenie z 2002 r. określa z kolei tygodniowy wymiar godzin.

Można zwiększyć wymiar godzin zajęć rewalidacyjnych

W pytaniu nie ma informacji dotyczących poziomu edukacji czy klasy, do której uczęszcza uczeń, mimo tego w kontekście przywołanych przepisów należy podkreślić obowiązek zapewnienia minimalnej liczby godzin przez organ prowadzący i dobrowolność ewentualnego zwiększenia ich liczby. W świetle starych przepisów organ prowadzący może dysponować liczbą godzin tylko w zakresie przewidzianym przepisami.

W kontekście nowego rozporządzenia organ prowadzący może, ale nie musi, w miarę posiadanych środków finansowych przychylić się do wniosku dyrektora o zwiększenie liczby godzin zajęć rewalidacyjnych dla ucznia. Dyrektor dokonuje tego zgodnie z propozycją arkusza organizacji i merytorycznym uzasadnieniem dla proponowanych zmian w organizacji szkoły wynikających z potrzeb ucznia.

Należy wziąć pod uwagę opinię poradni, potrzeby ucznia i możliwości szkoły

Uznając prawo organu prowadzącego do decyzji proponuję możliwe rozwiązania w oparciu o obowiązujące przepisy prawa. Ustalając rodzaj zajęć rewalidacyjnych dla ucznia z niepełnosprawnością, należy wziąć pod uwagę zarówno zalecenia zawarte w orzeczeniu poradni psychologiczno-pedagogicznej, jak i możliwości i potrzeby ucznia wynikające z diagnozy pedagogicznej nauczycieli oraz możliwości organizacyjne szkoły.

Należy zapewnić inne formy pomocy psychologiczno-pedagogicznej

Jeśli więc poradnia zaleca trzy formy terapii, a organ prowadzący nie wyraża zgody na zwiększenie liczby godzin zajęć rewalidacyjnych, warto rozważyć możliwość zapewnienia uczniowi określonej formy terapii w ramach pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Takie formy wsparcia są konieczne do określenia w indywidualnym programie edukacyjno-terapeutycznym (IPET) dla ucznia zgodnie z § 5 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki.

Ważna jest współpraca z poradnią

Możliwym rozwiązaniem jest również określenie w IPET zakresu współpracy z poradnią jako placówką zapewniającą zalecaną pomoc uczniowi. Zgodnie z § 5 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki w IPET należy określić działania wspierające rodziców ucznia oraz, w zależności od potrzeb, zakres współdziałania z poradniami psychologiczno-pedagogicznymi.

Dodatkowa terapia

W świetle zaleceń w orzeczeniu można rozważyć prowadzenie terapii, której nie może zapewnić szkoła w poradni. Działania te powinny być podjęte w porozumieniu z rodzicami – zgodnie z § 5 ust. 2 pkt 6 i § 4 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki.