Uczennica przez 2 lata ma orzeczenie o upośledzeniu w stopniu umiarkowanym. Od 09. 2015 prawdopodobnie będzie miała stopień upośledzenia lekki. Co z nią zrobić? Czy musi rozpocząć klasę pierwszą gimnazjum od początku zgodnie z podstawa programową? Przecież przez 1 rok nie zrealizuje nowej podstawy programowej dla uczniów z upośledzeniem w stopniu lekkim?

Podstawą do organizowania kształcenia specjalnego dla ucznia niepełnosprawnego – w tym przypadku upośledzonego umysłowo w stopniu lekkim - jest wyłącznie orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego wydane przez Zespół Orzekający Publicznej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej. Zatem, jeżeli uczennica otrzyma nowe orzeczenie zmieniające klasyfikacje jej niepełnosprawności z upośledzenia umysłowego w stopniu umiarkowanym na upośledzenie umysłowe stopnia lekkiego trzeba dostosować się do zaleceń tam zawartych (a tych jeszcze nikt na dzień dzisiejszy nie zna) oraz do przepisów prawa oświatowego dotyczących podstawy programowej kształcenia ogólnego oraz warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w przedszkolach, szkołach i oddziałach ogólnodostępnych lub integracyjnych.

Moim zdaniem decyzja, co dalej z tą uczennicą należy zrobić - należy nie do dyrektora szkoły ale do jej rodziców, bo tylko oni mają prawo podejmować wszelkie decyzje związane z ich dzieckiem. Trzeba więc jak najszybciej z nimi porozmawiać i wyjaśnić im, na czym będą polegały zmiany w zakresie edukacji dziewczynki, min. że:

1. Będzie ona realizowała zupełnie inną niż dotychczas podstawę programową, albowiem uczniowie niepełnosprawni na poziomie upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim, realizują tę samą podstawę programową kształcenia ogólnego dla gimnazjum co pełnosprawni rówieśnicy. Podstawa ta określa treści kształcenia z poszczególnych przedmiotów: język polski, język obcy nowożytny, matematyka, fizyka, historia itd. Ponieważ ich córka przez dwa lata realizowała zupełnie inna podstawę programową – istniej obawa, że w ostatnim roku nauki w gimnazjum nie poradzi sobie.

2. Warto też pamiętać, że w przypadku gimnazjum kształcenie uczniów niepełnosprawnych może być prowadzone do końca roku szkolnego w tym roku kalendarzowym, w którym uczeń kończy 21 rok życia. Dlatego należy rozważać z rodzicami możliwość wydłużenia etapu edukacyjnego dla tej uczennicy. Decyzja musi być podjęta na podstawie szczegółowej analizy osiągnięć edukacyjnych dziecka dokonanej przez radę pedagogiczną. Decyzję podejmuje się nie później niż do końca lutego w ostatnim roku nauki w gimnazjum.

3. W polskim systemie oświaty nie istnieje cofnięcie ucznia do klasy niżej, ani o rok ani o dwa lata. Możliwe jest wyłącznie niepromowanie ucznia. Warto więc zaproponować rodzicom rozważenie, czy dla dobra córki nie byłoby lepiej aby z dniem 1 września rozpoczęła ona edukację gimnazjalną w klasie pierwszej, bo ma takie prawo. Proszę jednak pamiętać, że ostateczna decyzja w tej sprawie należy wyłącznie do nich.