W jakiej wysokości należy wypłacić odprawę nauczycielowi odchodzącemu na świadczenie kompensacyjne (mężczyzna, 60 lat), który pracuje w publicznej szkole prowadzonej przez stowarzyszenie. Umowa o pracę zawarta jest w oparciu o Kodeks pracy. Nauczyciel od 2012 r. ma umowę o pracę na czas nieokreślony.

Nauczyciel szkoły stowarzyszeniowej generalnie nie jest uprawniony do odprawy, ponieważ żaden powszechnie obowiązujący przepis nie wiąże zakończenia zatrudnienia w związku z przejściem na świadczenie kompensacyjne z prawem do świadczenia takiego rodzaju.

W szczególności prawa do odprawy nie przewiduje żaden przepis pragmatyki służbowej, do stosowania których jedynie w ograniczonym zakresie odsyła art. 91b ust. 2 pkt ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2023 r., poz. 984). W szczególności w szkole niesamorządowej nie przysługuje odprawa według art. 87 KN, którą mogą pobrać nauczyciele samorządowych szkół, którzy przechodzą na świadczenie kompensacyjne. Przepisy art. 87 KN nie są wymienione w katalogu regulacji pragmatyki służbowej stosowanej w szkołach prowadzonych przez osoby prawne inne niż jednostki samorządu terytorialnego na podstawie odesłania z art. 91b KN.

Prawa do odprawy z tego tytułu dla nauczyciela szkoły stowarzyszeniowej nie reguluje także ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2022 r., poz. 1510 z późn. zm.), ani też ustawa z dnia 22 maja 2009 r. o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych (Dz. U. z 2022 r., poz. 301).

Świadczenie kompensacyjne nie jest emeryturą, a w związku z tym nauczycielowi nie przysługuje również powszechna odprawa emerytalno-rentowa z art. 92¹ k.p.

Ewentualne prawo do odprawy nieprzewidzianej w powszechnie obowiązujących przepisach mogą przyznawać korzystniejsze regulacje obowiązujące u danego pracodawcy, o ile zostały wprowadzone np. w statucie lub regulaminie albo w umowie o pracę, natomiast ich treść we własnym zakresie musi przeanalizować pracodawca i samodzielnie ustalić wysokość ewentualnej odprawy (art. 9 § 1 i 2, art. 18 § 1 k.p.).