Sprawa dotyczy ZFŚS. Jesteśmy szkołą pracującą w systemie zaocznym, część zajęć odbywa się popołudniami. Posiadamy pracowników etatowych i oraz takich których zatrudniamy na umowę o pracę na czas określony na część etatu np. 5/18. Są to zazwyczaj nauczyciele, których nasza szkoła nie jest podstawowym miejscem pracy. Oznacza to, iż pełne etaty i zatrudnienie na czas nieokreślony posiadają w innych szkołach, a nasza placówka jest dodatkowym miejscem pracy. Czy w związku z powyższym osoby takie powinny otrzymywać pełne świadczenia z ZFŚS czy powinno być to różnicowane? Ostatnio pracownicy etatowi stwierdzili, iż jest to niesprawiedliwe gdyż pracownicy zatrudnieni dodatkowo w naszej szkole z ZFŚS korzystają podwójnie (tj. w podstawowym miejscu pracy i dodatkowym miejscu pracy) w pełnym wymiarze. Wnosili, że czym innym jest praca na np. pół etatu gdy jesteśmy podstawowym miejscem pracy a czym innym praca na pół etatu gdy pracownik posiada inne podstawowe miejsce pracy, a tu przychodzi dodatkowo. Proszę o odpowiedź i ewentualne orzeczenia w tej sprawie.

Wysokość świadczenia nie zależy od wymiaru zatrudnienia, ale od sytuacji finansowej, życiowej, losowej uprawnionego. Oczywiście, że otrzymywanie wynagrodzenia z dwóch różnych źródeł, tj. z macierzystej szkoły oraz wynikającego z dodatkowego zatrudnienia, powoduje zwiększenie dochodów. W związku z tym – zgodnie z zapisami w szkolnym regulaminie ZFŚS – takiemu nauczycielowi może w ogóle nie przysługiwać świadczenie lub przysługiwać w znacznie zmniejszonej kwocie. Dyrektor szkoły może zażądać dokumentów potwierdzających dochody pracowników starających się o świadczenie. Zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z funduszu oraz zasady przeznaczania środków funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa regulamin zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Ustalanie zasad wykorzystania zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, w tym podział środków z tego funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności, ustala pracodawca w regulaminie uzgodnionym z zakładową organizacją związkową. Ustawa określa zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, zwanego dalej „Funduszem”, i zasady gospodarowania środkami tego Funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu, na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, klubów dziecięcych, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego. Użyte w ustawie określenie: osoby uprawnione do korzystania z funduszu oznacza pracowników i ich rodziny, emerytów i rencistów – byłych pracowników i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z funduszu. Należy przy tym pamiętać, że przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu. Zatem przyznawanie dopłat uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej (należy zatem zróżnicować dofinansowanie).

Podstawa prawna: 1. Ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (ze zm.), w szczególności art. 8.; 2. Ustawa z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (ze zm.), w szczególności art. 53.; 3. Ustawa z dnia 23 maja 1991 roku o związkach zawodowych, (ze zm.) w szczególności art. 27.