Pedagog w mojej szkole ma drugą umowę na prowadzenie zajęć Tomatis. Czy to prawda, że jako specjalista nie może mieć nadgodzin, a musi mieć drugą umowę? Co z dodatkiem motywacyjnym - czy z drugiej umowy również musi mieć wypłacany dodatek?

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna udzielana uczniom zgodnie z  ROZPORZĄDZENIEM MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach, jest zadaniem wynikającym ze stosunku pracy m.in. pedagoga szkolnego.

§ 4. 2. Pomocy psychologiczno-pedagogicznej w przedszkolu, szkole i placówce udzielają uczniom nauczyciele, wychowawcy grup wychowawczych oraz specjaliści wykonujący w przedszkolu, szkole i placówce zadania z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej, w szczególności psycholodzy, pedagodzy, logopedzi i doradcy zawodowi, zwani dalej "specjalistami".

§ 21. 1. Dyrektor przedszkola, szkoły i placówki, o której mowa w art. 2 pkt 5 ustawy, na podstawie zaleceń zespołu, o których mowa w § 20 ust. 1 pkt 2, ustala dla ucznia formy, sposoby i okres udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz wymiar godzin, w którym poszczególne formy pomocy będą realizowane. Wymiar godzin zajęć, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 2-5 i ust. 2 pkt 1, ustala się z uwzględnieniem godzin do dyspozycji dyrektora szkoły, o których mowa w art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela.

W pierwszej kolejności zatem na godziny zajęć z pomocy psychologiczno-pedagogicznej należy przeznaczyć tzw. godziny "karciane". W przypadku pedagogów i innych specjalistów faktycznie trudno mówić o godzinach ponadwymiarowych z Karty Nauczyciela, gdyż godziny ponadwymiarowe to godziny, które przyznaje się w szczególnych wypadkach, podyktowanych wyłącznie koniecznością realizacji programu nauczania.

Jeżeli chodzi o drugą umowę dla pedagoga, to w przypadku prowadzenia zajęć tego samego rodzaju, a tym przypadku tak właśnie jest, nie można zawierać dwóch odrębnych umów. 

Wyrok Sądu Najwyższego  z dnia 13 marca 1997 r.  (I PKN 43/97): 

"Z tym samym pracodawcą, w zakresie wykonywania pracy tego samego rodzaju, pracownik może pozostawać tylko w jednym stosunku pracy."